مقاله ی چهارم : هیدرومتالورژی اورانیوم چیست؟
هیدرومتالورژی اورانیوم به تکنیک هایی گفته می شود که طی آن تکنیک ها فلز اورانیوم را از سنگ های معدنی جدا کنیم. بعبارت ساده تر با استفاده از شیمی آلی برای بازیافت هرنوع فلزی از سنگ های معدنی یا از کنسانتره ها و یا از مواد بازیافتی و حتی از باقی مانده ها و باطله ها میتوان استفاده نمود که به آن هیدرومتالورژی گفته می شود. حال برای استفاده کیک زرد در تولید گاز UF6 بایستی درصد اورانیوم موجود در سنگ معدن که مقدار آن بسیار پایین است را افزایش داده و طبق روش هایی که گفته شده است و در هیدرومتالورژی اورانیوم مطرح می شود، ماده ای تحت عنوان کیک زرد اورانیوم تبدیل می کنیم. و برای تولید قرص های سوخت که در رآکتور های هسته ای برای تولید حرارت و بدنبال آن تولید برق توسط ژنراتورها استفاده می کنیم.
همانطور که در مقاله های قبل هم خاطر نشان کردیم روش های هیدرومتالورژی متفاوت و متنوعی برای این منظور وجود دارد که در تمامی آنها انتقال جرمی که توسط سازوکارهای مختلف انجام می شود مبنای جداسازی و افزایش غلظت اورانیوم موجود در محلول حاوی سنگ معدن اورانیوم می باشد. لذا روش های مکملی برای هیدرومتالورژی اورانیوم وجود دارد که از جمله ی آن ها می توان به پیرومتالورژی ، متالورژی بخار ، و الکترومتالورژی نمک های مذاب اشاره نمود.
مقاله ی سوم : تبدیل کیک زرد اورانیوم به قرص های سوخت
همان گونه که در شکل هم دیده می شود کیک زرد تولید شده را به کارخانه های تولید گاز UF6 انتقال داده تا در آنجا به این گاز تبدبل گردد. دلیل این کار اینست که درصر اورانیومی که بعنوان فیسایل کار شکافت و تولید انرژی را انجام می دهد در کیک زرد بسیار کم است لذا نیاز است تا این درصد افزایش پیدا کند. کار افزایش درصد اورانیومی که کار تولید انرژی را انجام میدهد را غنی سازی گویند. بعبارت ساده تر کیک زرد قدرت این را ندارد که رآکتور های قدرت را به بحرانیت (criticality) برساند اما قرص های سوختی که غنای اورانیوم در آنها بالا است این توانایی را دارند که رآکتور را به در جه ای از بحرانیت برسانند. هرچقدر که غنای اورانیوم بیشتر باشد این کار ساده تر انجام خواهد پذیرفت.
حال که ضرورت افزایش غنا در سوخت و غنی سازی را بیان نمودیم به معرفی نحوه ی انجام این کار خواهیم پرداخت: